σκέφτομαι τη ζωή μου πριν. έκανα την επανάστασή μου, έγραψα στα παλιά μου παπούτσια τις συμβάσεις, άρπαξα μερικές σφαλιάρες, έριξα άλλες τόσες, γλέντησα το μερίδιό μου. μερικές φορές νομίζω πως ήταν μεγαλύτερο το μερίδιό μου από όσο μου έπρεπε, μερικές φορές πάλι όχι.
μετά μου έριξαν μπουνιές στα μούτρα, τσαλακώθηκα... εσύ εκεί. η ρίζα μου η βαθιά, η δύναμή μου.
και τώρα με κοιτάς και περιμένεις από μένα, από μας, να σε βοηθήσουμε. θέλω αλλά δεν μπορώ. έκανα ό,τι μπορούσα αλλά δεν ήταν αρκετό. συγχώρεσέ με.
μετά μου έριξαν μπουνιές στα μούτρα, τσαλακώθηκα... εσύ εκεί. η ρίζα μου η βαθιά, η δύναμή μου.
και τώρα με κοιτάς και περιμένεις από μένα, από μας, να σε βοηθήσουμε. θέλω αλλά δεν μπορώ. έκανα ό,τι μπορούσα αλλά δεν ήταν αρκετό. συγχώρεσέ με.
7 comments:
μερικά πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. πάντα έτσι ήταν. πάντα έτσι είναι.
η παρουσία μας και μόνο δίπλα σε ανθρώπους αγαπημένους είναι τα πάντα σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις.
με χαμόγελο. με δύναμη.
φιλιά σου πολλά.
Νομίζω πως έχεις ήδη κάνει πολλά, πόσα περισσότερα να κάνεις; Είμαστε πεπερασμένα όντα οι άνθρωποι.
Στέλνω όση θετική ενέργεια μου βρίσκεται πρόχειρη αυτή τη στιγμή!
δεν έχω λόγια...
( .............)
Μαρια-Μαρια
Πόσo κουράγιο να σου στείλω? Πάντα θα βγαίνει λειψό
έχεις κάνει πιο πολλά από όσα μπορείς.
Και το ξέρω
και το ξέρει.
κουράγιο και δύναμη, για σένα και τους υπόλοιπους
οι ρίζες δε χάνονται, τις κουβαλάμε. στα σίγουρα
Φιλί
Και μόνο που νιώθεις ανεπαρκής, καταλαβαίνω πόσο τον αγαπάς. Κι αυτός το καταλαβαίνει.
Post a Comment